Pałac został wzniesiony w 1899 roku, a rodzina Rudowskich wprowadziła się do niego rok później. Budowli nadano eklektyczny styl z przewagą elementów neorenesansowych. Pałac stanął bokiem do ulicy Aleksandryjskiej (dzisiejszej Aleji 3-go Maja).
Teren ten, łącznie z miejscem gdzie dziś mieści się urząd miasta (niedaleko pałacu) należał do rodziny Rudowskich. Został przekazany miastu w roku 1923 z obietnicą nadania “na zawsze” ulicy sąsiadującej z pałacem, nazwy Pasaż Rudowskich. Niestety za komuny ulica wbrew wcześniejszym zapewnieniom nosiła nazwę Krajowej Rady Narodowej. Dopiero w III Rzeczpospolitej wróciła nazwa ustalona w roku 1923.
Przez większość czasu od wybudowania pałacu mieściły się w nim różnego typu szkoły. Już po I wojnie światowej Rudowscy wynajmowali gmach szkole handlowej. Podczas II wojny światowej w budynku działała szkoła kupiecka – jedyna ucząca zawodu placówka w okupowanym mieście. Tuż po wojnie wróciła tam szkoła handlowa, później była jeszcze szkoła budowlana i odzieżowa.
W 1983 roku do Piotrkowa przyjechał potomek dawnych właścicieli pałacu – Witold Rudowski, światowej sławy chirurg i transfuzjolog. Człowiek ten podczas powstania warszawskiego uratował w szpitalu Dzieciątka Jezus wielu rannych. Dzięki niemu też pałac został wyremontowany i zaadaptowany na szkołę muzyczną.
Pałac położony jest przy Pasażu Rudowskich, obok urzędu miasta, więc dojazd nie powinien stanowić problemu. Z racji tego, że znajduje się w nim szkoła muzyczna, wstęp do środka jest wolny. (2006-2008)
Tekst: Tomasz Szwagrzak
Zdjęcia: Tomasz Szwagrzak