blog Panoramio Fotopodróże Fotopodróże kanał RSS mobile wersja polska English language Deutsch Sprache Русский язык En español שפה עברית Le français L’italiano
Facebook Google+ Twitter Youtube Poznaję Ziemię Łódzką






Pozycja: główna>>zamki>> Drzewica
















Mroczków Gościnny



wejdź na stronę

wejdź na stronę

wejdź na stronę

wejdź na stronę

wejdź na stronę


PageRank Checking Tool


Przewodnik po Warmii i Mazurach.

Zamki świata.



















Stan: odbudowany



miasto, siedziba urzędu gminy miejsko-wiejskiej


Współrzędne obiektu:

Długość: 20.2887 E

Szerokość: 51.3754 N


Możliwość zwiedzania:

Tak, w zamku znajduje się muzeum regionalne


Dojazd:

Zobacz na mapie


Gdzie spać?

Noclegi w powiecie opoczyńskim


Mimo, że budowlę w centrum Opoczna nazywa się dumnie zamkiem Kazimierza Wielkiego to ma on niewiele wspólnego z dawną królewską warownią. Ale o tym później.

O zamku opoczyńskim nie wiemy zbyt wiele, ponieważ nie był badany przez archeologów, a dodatkowo sprawę utrudnia jego swobodna odbudowa.

Opoczno zostało ulokowane przez Kazimierza Wielkiego, najpierw na prawie średzkim, a następnie magdeburskim. Najstarszy przekaz o mieście pochodzi z roku 1260, wcześniej przed 1248 Opoczno wymieniane jest jako wieś królewska. Rozwijało się dobrze dzięki położeniu na skrzyżowaniu szlaków handlowych Śląsk-Ruś i Toruń-Lwów. Według Janka z Czarnkowa król w latach 1360-1365 ufortyfikował miasto i wzniósł zamek.

Był to typowy zamek miejski, będący elementem systemu obronnego miasta. Posiadał prostokątną wieżę w swym zachodnim narożniku oraz budynek mieszkalny usytuowany wzdłuż muru południowego. Wjazd na teren zamku odbywał się przez wieżę bramną umieszczoną w jego płn-wsch. części. W całości został zbudowany z kamienia wapiennego.

W roku 1559 w zewnętrznym murze zamku, prawdopodobnie w jego południowym narożniku przebito nową bramę miejską za pozwoleniem króla Zygmunta III. Przez dziedziniec przeprowadzono drogę. Świadczy to o znacznym zmniejszeniu znaczenia zamku i utraceniu cech obronnych.

Zamek częściowo odbudowano około roku 1620 na potrzeby Kancelarii Grodzkiej. Jednak zostaje szybko zniszczony podczas najazdu szwedzkiego w roku 1655. Ponownie odbudowany po zniszczeniach, a jego wieża została zaadoptowana w XVIII wieku na więzienie dla opoczyńskich mieszczan.

Po roku 1874 zamek stracił już zupełnie swój dawny kazimierzowski wygląd. Wtedy to ówczesne władze powiatowe postanowiły odbudować pogrążoną w całkowitej ruinie budowlę. Na starych fundamentach został zbudowany już niemal inny budynek. W roku 1927 dobudowano renesansową attykę, oraz baniowe portale przy wejściach. Od strony ogrodu powstała weranda na słupach.

W latach 1942-1943, podczas okupacji Niemcy wyburzyli zachodnią część zamku w celu przeprowadzenia szosy do Radomia. Po wojnie w zamku mieścił się szpital.

Dziś zamek jest przykładem nierzetelnej rekonstrukcji bez wiedzy historycznej i choć jest w dobrym stanie, wyremontowany, to nie przypomina już swojego pierwowzoru.

Zamek znajduje się w centrum miasta, przy głównej ulicy i trudno go nie zauważyć. Wejście do zamku (muzeum) płatne. (2004-20011)


Dom Esterki

Jednym z ważniejszych zabytkowych budynków w Opocznie jest Dom Esterki. Jego losy są zawiłe i niepewne. Według legendy miał go zbudować Kazimierz Wielki dla opoczyńskiej Żydówki od której wziął swoją nazwę. W XVI wieku prawdopodobnie na jego murach stanął nowy budynek, który został w XIX wieku odbudowany, lub przebudowany (wcześniej prawdopodobnie był parterowy). W roku 1927 przeszedł ostatnią przebudowę. Budowla miała mieć podziemne połączenie z zamkiem. Dziś mieści się tu opoczyńskie muzeum.


Dom Esterki w Opocznie.

Dom Esterki w Opocznie.

Wyślij na telefon


MUZEUM REGIONALNE W OPOCZNIE

Plac Zamkowy 1

26-300 Opoczno

tel./fax (0-44) 7552319

godziny otwarcia:

poniedziałki, środy i piątki: 7:30-15:00; wtorki: 7:30-16:00; soboty: 10:00-16:00

e-mail: muzeum_opoczno(NOSPAM)o2.pl, muzeum.opoczno(NOSPAM)neostrada.pl



Tekst: Tomasz Szwagrzak

Zdjęcia: Tomasz Szwagrzak




Valid XHTML 1.0 Strict Valid CSS! firma Kylos warunki licencji prawa kontakt z autorem