Do dnia dzisiejszego w Inowłodzu nie zachowały się żadne fragmenty murów obronnych. Prace, które odsłoniły przebieg obwarowań prowadzili Z. Tomaszewski i W. Pela. Jednak dopiero badania w latach 1980-1985 prowadzone przez J. Augustyniaka pozwoliły dostatecznie odkryć ich położenie. Odnaleziono wtedy pozostałości Bramy Zachodniej w południowo-zachodnim narożniku miasta, oraz odchodzącej od niej kurtyny muru, biegnącej wzdłuż dzisiejszej ulicy Pilickiej. Zarys muru w kierunku północnym potwierdzony jest na planie miasta z roku 1817. Na tym też dokumencie zaznaczona jest Brama Piotrkowska, oraz fragment muru, nie potwierdzony jednak badaniami archeologicznymi.
Rysunek przedstawiający układ zabudowy miasta z murami miejskimi, oraz okolicę. Widoczny zamek, dwie bramy miejskie, oraz baszty łupinowe.
Południowy fragment murów prawdopodobnie albo uległ erozji w związku z wylewami rzeki Pilicy, lub też nigdy nie został ukończony. Całość obwarowań została dostosowana do naturalnych warunków terenu. Istniała Brama Piotrkowska (Warszawska), położona na osi rynku. Dochodziła ona do mostu przez starorzecze, które oddzielało osadę przedlokacyjną od miasta. Druga brama to Brama Krakowska, która znajdowała się na południowo-wschodnim narożniku miasta. Jej wylot prowadził do mostu na Pilicy. Możliwe, że istniała trzecie brama zwana
Zamkową, ponieważ prowadziła do
zamku, który wchodził w skład fortyfikacji miejskich. Rzut konstrukcji Bramy Krakowskiej został odsłonięty podczas badań prowadzonych przez J. Augustyniaka. Brama była założeniem na planie kwadratu o wymiarach 7,2 x 7,2 m, przejazd mierzył 3,37 m, a szerokość wnętrza 4,87 metra. Stwierdzono również przebieg muru na północ od bramy. Był on dość wąski, na poziomie odsadzki mierzył 1,2 metra, a w wyższych partiach mur nie przekraczał szerokości 1 metra. Dzięki układowi nowożytnej zabudowy miasta, która nie wychodziła poza ramy murów obronnych, można wnioskować linię obwarowań.
Układ i życie miasta koncentrowało się wokół rynku. Z narożnika południowo-wschodniego wybiegała od niego ulica prowadząca do Bramy Krakowskiej. Z północno-zachodniego narożnika natomiast wychodziła ulica
Zamkowa, dochodząca do
zamku. Przypuszcza się, że dochodziła ona do Bramy Zamkowej. Wzdłuż całego obwodu murów istniała ulica Przymurna. Poza bramami istniały także baszty łupinowe, czyli nie zamknięte od wewnątrz, znane z archiwalnych planów miasta, jak np. z dokumentu z roku 1817, stwierdzającego istnienie ich we wschodnim odcinku. Przypuszcza się, że istniały one na całym obwodzie murów i miały wysokość identyczną jak sam mur. Prawdopodobnie nie miały więcej niż 5-6 metrów wysokości i zwieńczone były blankowanym krenelażem, z drewnianym chodnikiem dla straży. Dla odróżnienia baszty bramne były o co najmniej jedną kondygnację wyższe.
Mury miejskie Inowłodza miały obwód około 800 metrów, co najmniej dwie bramy miejskie, oraz 8-10 baszt łupinowych. Znany również jest przybliżony koszt całej inwestycji, oceniany na kwotę około 2000 grzywien. Nie była to na owe czasy duża kwota. Wynikała z dostępności w okolicy materiałów budowlanych, użytych do budowy, oraz dużego zaplecza wielowioskowej siły roboczej włości królewskiej.
Mury niszczone były przez wylewy rzeki Pilicy. W końcu zaniechano ich odbudowy, rozebrano, a materiał użyto na inne cele budowlane. (2005-2014)
Stan: niezachowane
wieś (dawne miasto), siedziba urzędu gminy wiejskiej
